1- یکی از راهکارهای خوب، ترکیب بازی با مشق نوشتن است. کلا هر کاری برای بچه ها با بازی همراه شود بچه‌ها باشوق و اشتیاق بیشتری انجام میدهند . مثلا مسابقه‌ای بگذاریم بین مشق نوشتن بچه‌ها و کارهای خانه. بجای دیکته‌ی هر روزه‌ی تکراری، خلاق باشیم. دیکته‌های جدید خلق کنیم. مثلا نوشتن کلمات سخت در نقاشی. یا کلمه بازی، مثلا من یک کلمه مینویسم، و فرزندم با حرف آخر کلمه من کلمه جدید که یاد گرفته مینویسد.
یا نوشتن یک داستان جدید از کلمات سخت
یا گاهی بچه‌ها به ما دیکته بگویند و ما هم اشتباه بنویسیم و هیجان زده شوند.😉
یا جا انداختن کلمات سخت در متن، که بعد بچه‌ها کلمات سخت را در متنی که ما نوشتیم جایگزین کنند.
نگیم بیا بهت دیکته بگم. بگیم بیا یه بازی باحال داریم!!!
هورا بکشیم
دست بزنیم
خلاق و صبور باشیم در هنگام مشق نوشتن
2- یک راهکار دیگر استفاده از تشویق است. بجای مدام غر زدن و ایراد گرفتن👇🏻بگوییم:
✔️آفرین عزیزم. چه خوش خط نوشتی.
✔️آفرین……توی ربع‌ساعت سه خط نوشتی!!!
بهتر است خوبیها را ببینیم و بزرگ کنیم و تشویق کنیم. بجای آنکه بدیها را ببینیم و مدام غر بزنیم👌🏻
3- راهکار بعدی که بسیار مهم‌میباشد، این است که رازهای تربیتی فرزندمان را به مادربزرگ و دایی و عمه و خاله نگوییم.
مثلا زنگ میزنیم به خواهرمان، بگوییم : علی کُشته منو. مگه مشق مینویسه!!! سه ساعته دفتر مشقش پهنه!!! معلمش هم ناراضیه. دیکته‌اش هم سه تا غلط داشته!!!
راهکار بهتر این است که گوشی را برداریم و از فرزندمان تعریف کنیم. علی عالیه!!! بچه‌ام دو صفحه را فوری نوشته. دیکته‌اش هم عالیه.
پس…حق نداریم رازهای تربیتی فرزندمان را جایی جار بزنیم.!!!❌
کلام آخر: بهتراست بچه‌ها را عاشق یادگیری کنیم. بجای فقط مشق و فقط سختگیری. ما میتوانیم فرزندانمان را با تشویق و با بازی به یادگیری مشتاق‌تر کنیم.
❌هشدار:❌مادران عزیز حواسمان باشدکه هیچ گاه نگوییم: «بابا میاد چک میکنه »؛ این جمله و جمله‌های مشابه، زیاد جالب نیست، اینگونه به فرزندمان میفهمانیم که من مقتدر نیستم، از من حساب نبر، پدرت مقتدر است و فقط از او حساب ببر❌
به این ترتیب فرزندتان حرف شما را گوش نمیکند؛
بهتر است نقش یک مادر مقتدر و آگاه را بازی کنید و آگاهانه فرزندتان را راهنمایی کنید و در کنارش باشید ❤️
